7 Aralık 2014 Pazar

bir canımdan oldum

Bugün sizlere baya özelimden bir şey aktaracağım. Yine dertleşiyoruz. Böyle düşünebiliriz. Daha çok ben anlatıyorum siz dinliyorsunuz ama buna gerçekten ihtiyacım var. Umarım çok fazla sıkmam sizi.


Az önce canım kadar çok sevdiğim bir ömür birlikte olmak istediğim biriyle dostluğum sona erdi. Belki bu size çok sıradan "Amaan be çok mu önemli!" tarzında gelebilir ama öyle değildi. Bunun ne kadar içinizi yakıcı bir şey olduğunu yaşamadan anlayamazsınız. Bu en çok güvendiğiniz kişiden olmanız demek, bu sarıldığınızda içinizi kıpır kıpır yapan sesini duyduğunuzda dahi moralinizi tavan yapan şeyden olmanız demek. Hani bazıları der ya hayatta yalnızca babama güvenirdim ama o gitti artık kimseye güvenemem aynı türden bir acıyı yaşıyorum şu anda.

Benim çok farklı bir hayat anlayışım muhabbet anlayışım vardır. Elbette herkes değerlidir benim için anlaştığım sevdiğim görüştüğüm insanlar vardır. Olmayan insanlar da tabii vardır. Onları ayırırsak geriye kalanlar arasında ise bir arkadaşlarım vardır, bir de canlarım vardır. Yani sürekli konuşmasanız bile kalbinizde yeri çok büyük olan ve asla yok olmayacak bir sevgi beslersiniz. İşte yiten dostluğum da öyle büyüktü ve değerliydi benim için.

Hiç beklemiyordum bitmesini, zaten en çok da bu anilik yaraladı beni. Bir baktım ki ben zaten hayatında değilmişim, yerim zaten yokmuş, uyuyormuşum farkında değilmişim...

Yaklaşık bir 3 saattir acaba ne yaptım da kırdım onu, ne yaptım da bu kadar saldırgan bana karşı diye düşündüm, sonra birkaç sebep buldum kendime, gittim usul usul yeniden "lütfen" dedim "konuş benimle". Bekledim ki anlatsın şunlara kırıldım desin, canımı yaktın desin, anlaşmak istesin. Ama öyle olmadı...

Son üç gündür yaşadığım psikolojinin bir kısmını buraya yazdıklarımdan okudunuz. Ama buraya yazmadığım başka iç karartan şeyler de var. Her ne kadar dostlarım yanımda durup bana moral vermeye çalışsalar da içten içe yanan ve büyüyen bir yangın var.

İşte ben içimdeki bu yangını söndürmekle meşgulken meğer beni silen bir canımdan olmuşum da haberim yokmuş.

Bugün çok acılıyım.

 
Hislerimi bundan daha iyi anlatabilecek başka şarkı sanırım yok.

Özellikle şu kısım:

You and me
We used to be together
Everyday together always
I really feel that I'm losing my best friend :(
I can't believe this could be the end
It looks as though you're letting go :(
And if it's real
Well I don't want to know :(


Dipnot: Bu kadar can sıkıcı bir yazı yazıp sizin de canınızı sıktıysam çok özür dilerim, affedin.

6 yorum:

  1. anlaşılan birşeyler istenildiği gibi gitmiyor malesef elimde bir sihirli deyneğim yok ama başka bir öneride bulunabilirim en azında işe yarayacağı garanti bu videoyu 3 kere izledikten sonra ne sinir ne üzüntü kalıyor ne de başka bir şey :D http://www.youtube.com/watch?v=HttF5HVYtlQ

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkür ederim Orhan Selçuk inceliğin için :)) ama bu videonun dahi unutturamayacağı türden şeylerdi yine de teşekkür ederim :))

      Sil
  2. Aaaayyyyy, hiç öyle deme. Çok da iyi olmuş çok da güzel olmuş. Şekerim çağımızın vebası bir arkadaşlığa Yakalanmak. Sen bu bağımlılıktan kurtulmadan o senden kurtulmuş hepsi bu. Sigara bırakmak gibi düşün.

    Ayrıca bir insana güvenerek, pardon teslim olarak yaşayacağın bir hayatta yıkılmaya mahkum kalırsın. Insan Dediğin beşer şaşar. Kendi kendine yetin ve Diğerlerini arkadaşlık seviyesinde bırak.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Tiffany :)) "çağımızın vebası bir arkadaşlığa Yakalanmak" sanırım bendeki de tam olarak bu. :/ Halen unutamıyorum sürekli aklıma geliyor. Her şey bana onu hatırlatıyor, Feysbuk'taki dandik bir çıkartmadan tut da bir kafe menüsünde gördüğüm fondüye kadar her şey... :/ Bazen bu kadar unutamadığıma göre yoksa ona aşık mıydım bunun adı aşk mıydı? diye düşünmüyor değilim. Ama senin tanımından sonra emin oldum yaşadığım şey bir "arkadaşlık tutulması". :/

      Yaşanılanları unutmayacağım belki ama bu acıyı kabullenmek zorunda olduğum kesin. :) Yorumun için tekrar teşekkür ederim... :))

      Sil
  3. Arkadaşım olarak belirtmesen yazını okuyan "sevgilinden ayrıldın" sanır. Dostluk ve arkadaşlık olayları bile farklı. Dosttan ziyade arkadaş diyebildiğine göre o mertebe gelir geçer bir mertebe olduğundan dolayı fazla takmaman gerekir bence yani.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yok aslında o "canlarım" dediğim sınıftandı, yani kafaya takılacak türden... :/ halen aklıma geliyor mesela... :/

      Sil